آیا سفر در زمان برای انسان ها امکان پذیر می گردد؟ - تور کیش

سیاهچاله ها، در حقیقت نوعی ماشین طبیعی زمان هستند که امکان سفر به گذشته و آینده را فراهم می نمایند. البته نباید توقع داشت که به این زودی ها بتوانیم به ملاقات دایناسور ها برویم.

میدان گرانشی در یک سیاهچاله آنقدر قوی است که حتی نور هم نمی تواند از آن فرار کند. در حال حاضر ما فضاپیمایی نداریم که بتواند ما را به نزدیکی یک سیاهچاله ببرد.

اما حتی اگر به این جزئیات فکر هم نکنیم، کوشش برای سفر به گذشته، آن هم با استفاده از یک سیاهچاله، آخرین کاری است که ممکن است هر فردی انجام دهد.

آشنایی با مفهوم سیاهچاله

یک سیاهچاله، جرم بسیار بزرگی است که معمولا در هنگام مرگ یک ستاره که در درون خود فرو می ریزد، تشکیل می گردد.

سیاهچاله ها هم دقیقا مثل سیارات و ستاره ها، میدان گرانشی در اطراف خود دارند. میدان گرانشی، همان چیزی است که ما را به حالت چسبیده روی کره زمین نگاه می دارد و باعث چرخش کره زمین به دور خورشید می گردد.

به عنوان یک قاعده کلی، هرچه جرم یک شی بیشتر باشد، میدان گرانشی قوی تری خواهد داشت. نیروی گرانشی کره زمین به مقدار ای است که جدایی از زمین و رسیدن به فضا را سخت می نماید و دلیل ساخت موشک ها هم همین است:، چون می خواهیم با سفر با سرعتی بسیار بالا، بتوانیم با غلبه بر گرانش کره زمین، آن را بشکنیم.

جالب اینجاست که میدان گرانشی در یک سیاهچاله آنقدر قوی است که حتی نور هم نمی تواند از آن فرار کند. این نکته حیرت آوری است؛ چرا که نور سریع ترین چیز شناخته شده در دنیای علم است!

به همین خاطر هم هست که سیاهچاله ها به رنگ سیاه هستند: چرا که ما بر خلاف اینکه می توانیم در تاریکی، نور چراغ قوه را روی درخت بیندازیم، نمی توانیم نوری را بر روی یک سیاهچاله بتابانیم.

فضای پرکشش

نظریت نسبیت عام آلبرت اینشتین گویای این نکته است که ماده و انرژی تاثیر عجیبی بر دنیا دارند. ماده و انرژی، در فضا خم شده و کش می آیند و هرچه جرم یک شی بیشتر باشد، فضای اطراف آن بیشتر کشیده وخم می گردد.

یک شی سنگین با جرم بالا، در حقیقت نوعی دره در اطرافش در فضا ایجاد می نماید و وقتی اشیای دیگر به آن نزدیک می شوند، در این دره می افتند.

به هین خاطر هم هست که وقتی بیش از حد به یک شی با جرم بالا، مثل یک سیاهچاله نزدیک می شوید، در داخل آن می افتید و دلیل اینکه نور نمی تواند از یک سیاهچاله بگریزد هم همین است؛ لبه های این دره آن قدر شیب دار هستند که نور نمی تواند با رسیدن به سرعت کافی، از داخل این دره، بیرون بیاید.

هر چه از فاصله دور به دره ایجاد شده در اطراف سیاهچاله نزدیک و نزدیک تر می شوید، این شیب تندتر و تندتر می گردد؛ تا اینکه در نقطه ای به نام افق رویداد این شیب آنقدر تند می گردد که نور می تواند از آن بگریزد.

افق رویداد فقط برای مسافران زمان، هیجان انگیز و جالب توجه نیست؛ بلکه برای افرادی مثل فیلسوفان نیز موضوع مجذوب کنندهی به نظر می رسد؛ چرا که پیامد های جالبی درمورد نحوه درک ما از ماهیت زمان دارد.

کش آمدن زمان

زمانی که فضا کش می آید، زمان هم کش خواهد آمد؛ ساعتی که در نزدیکی جسمی با جرم زیاد باشد، آرام تر از ساعتی کار می نماید که در نزدیکی یک جسم با جرم کمتری است.

یک ساعت در نزدیکی یک سیاهچاله، خیلی آرام تر از ساعتی که در نزدیکی کره زمین است کار می نماید. یک سال در یک سیاهچاله، معادل حدود 80 سال در کره زمین است و این دقیقا همان چیزی است که در فیلم Interstellar نیز شاهدش بودیم.

بدین ترتیب می توان از سیاهچاله ها برای سفر به آینده بهره برد. اگر می خواهید به آینده کره زمین سفر کنید، کافی است در نزدیکی یک سیاهچاله پرواز نموده و سپس به کره زمین بازگردید.

اگر به مقدار کافی به مرکز سیاهچاله نزدیک شده باشید، ساعت شما آرام تر کار می نماید، ولی در عین حال باید بتوانید با سرعتی از آنجا بگریزید که وارد افق رویداد نشوید.

حلقه های تکرار در زمان

اما نظرتان در خصوص سفر به گذشته چیست؟ اینجاست که همه چیز هیجان انگیزتر می گردد. یک سیاهچاله آنقدر زمان را خم می نماید که می تواند به همان جای قبلی اش برگردد.

فرض کنید که یک ورقه کاغذ را در دست گرفته اید و دولبه آن خم نموده و آنقدر به هم نزدیک می کنید تا یک حلقه یا یک لوله تشکیل گردد. این دقیقا همان کاری است که سیاهچاله با زمان انجام می دهد.

این کار، یک ماشین زمان طبیعی را ایجاد می نماید. اگر بتوانید به هر نحوی وارد این حلقه زمانی که فیزیک دانان آن را یک منحنی زمان مانند بسته می نامند، بشوید، خودتان را در مسیری از فضا می بینید که از آینده آغاز شده و در گذشته به سرانجام می رسد.

در داخل این حلقه، می توانید متوجه شوید که گره گشایی از دلیل و معلول چقدر سخت است. چیز هایی که در گذشته هستند، باعث اتفاقاتی در آینده خواهند شد که به نوبه خود باعث وقوع اتفاقاتی در گذشته می شوند!

مسائل حضور در یک سیاهچاله فرضی

فرض کنید که یک سیاهچاله پیدا نموده اید و می خواهید با استفاده از فضاپیمای مورد اطمینان تان به زمان گذشته سفر نموده و دایناسور ها را ببینید. سفر خوبی را برایتان آرزو می کنیم؛ اما در این مسیر سه مشکل وجود دارد: اول اینکه شما تنها می توانید به گذشته آن سیاهچاله سفر کنید؛ این بدان معناست که اگر آن سیاهچاله، بعد از دوره انقراض دایناسور ها ایجاد شده باشد، قادر نخواهید بود که به زمان دایناسور ها سفر کنید.

دوم اینکه احتمالا باید از افق رویداد آن سیاهچاله عبور کنید تا بتوانید وارد این حلقه شوید. این بدان معناست که برای خروج از حلقه در زمان مشخصی در گذشته، به این احتیاج دارید تا از افق رویداد خارج بشوید؛ یعنی باید سریعتر از نور حرکت کنید که این عملا اقدامی غیرممکن است؛ و سوم و احتمالا بدتر از همه اینکه شما و فضاپیمایتان گرفتار اثر اسپاگتی (Spaghettification) خواهید شد. یک اتفاق تلخ و دردناک!

با عبور از افق رویداد، شما مثل یک نودل یا اسپاگتی کشیده و دراز خواهید شد. در حقیقت، احتمالا آنقدر کشیده و باریک می شوید که تبدیل به رشته ای از اتم ها خواهید شد که به صورت مارپیچ به داخل فضای خالی می روند.

پس اگر چه فکر کردن به ویژگی های انحراف زمان در سیاهچاله ها بامزه و مجذوب کننده است، ولی در آینده نزدیک و پیش رو، حتی تصور سفر به گذشته و ملاقات با دایناسور ها برایمان در حد یک فانتزی باقی خواهد ماند.

منبع: خبرآنلاین