جاذبه های تاریخی پکن: از دیوار بزرگ چین تا تالار یادبود مائو - تور کیش

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با bestcanadatours.com مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

دیوار بزرگ چین

باقی مانده های این دیوار در حال حاضر 7000 کیلومتر طول دارند اما تخمین زده می شود که در گذشته این دیوار ده هزار کیلومتر طول داشته، بقایای دیوار، امروزه حتی در مرز کره شمالی و داخل مغولستان موجود است. اما نکته عجیب این است که مارکوپولو دنیاگرد ِ ایتالیایی در سفرنامه اش هیچ اشاره ای به این دیوار عظیم ننموده. پایه دیوار اصلی بیش از دوهزار سال قبل و در زمان امپراتور کین شی هوانگ گذاشته شد. و بعدها در طول سلطنت دیگر پادشاه ها دیوار های دیگری در دیگر نقاط مرزی چین ساخته شد و رفته رفته به این دیوارها، دیوار بزرگ چین گفتند. جالب این جاست که این دیوارها توسط زندانیانی که بیشترشان هم سیاسی بودند ساخته شده است. البته این دیوار واقعا جلوی تاخت و تاز دشمنان چین را نگرفت، مغول ها زمانی به چین حمله کردند که دیوار موجود بود. مهم ترین بخش توریستی دیوار چین، بادالینگ است، البته سی تامای و جین شان لینگ نیز از مناطق پر بازدید و توریستی ِ دیوار چین هستند.

شهر ممنوعه

شهر ممنوعه، به این دلیل ممنوعه نامیده می شود چون ارتباطش با دنیا خارج به مدت 500 سال قطع بود، از میان آثار تاریخی ِ ثبت شده در پکن، شهر ممنوعه کامل ترین، سالم ترین و با تقریبی بالا، احتمالا بهترین آن هاست. تاریخ ساخت شهر ممنوعه به قرن پانزدهم میلادی برمی شود. در طول تاریخ، شهر ممنوعه، بارها مورد یورش و حمله و ویرانی قرار گرفته، اما در حال حاضر، شهر ممنوعه یک گروه متخصص مرمت در اختیار دارد. خانه های زیبا و مجلل واقع در شهر ممنوعه در حال حاضر تبدیل به موزه شده اند، ساعات کار این موزه ها تعیین نیست و بدون کسب اجازه از مدیر موزه، اجازه عکس برداری نخواهید داشت. خیلی از تالارهای شهر ممنوعه، نمایشگاه های مختلفی را برگزار می نمایند.

شهر زیرزمینی پکن

در سال 1969، مائو که به نظر می آمد به فکر آینده مردم پکن است، تصمیم گرفت که مردم باید در زیر زمین زندگی نمایند! آنارشیست های چین، جنگ هسته ای با شوروی را پیش بینی نموده بودند و به همین علت ارتش چین به زیر خیابان ها اعزام شد تا پناهگاه های بزرگی بسازند، که هم اکنون از آن ها به عنوان انبار، هتل و رستوران استفاده می شود. شهر زیرزمینی دارای90 ورودی است که مابین مغازه های خیابان اصلی کیان من پنهان شده اند.

کاخ تابستانی قدیمی

کاخ تابستانی اصلی در قرن 12 میلادی ساخته شد و هم اکنون تنها تکه هایی از سنگ مرمر و ستون های شکسته آن به جا مانده. ویرانه های این کاخ تا باغ بهار ابدی کشیده شده است و در این باغ، شما با ویرانه های فواره بسیار بزرگی رو به رو می شوید که تنها اثری است که به خوبی نگهداری شده است. در غرب این ویرانه ها، باغ گل های زرد واقع شده است. این کاخ با طرح اروپایی فواره ها و تندیس های عجیب و غریب اش، به دستور امپراتور کیان لنگ ساخته شد. در طول جنگ جهانی دوم گروه های انگلیسی و فرانسوی این کاخ را ویران و اشیای ارزشمندش را از کشور خارج کردند.

معبد لاما

معبد لاما با 3 دالان طاقدار و 5 تالار اصلی (که هر یک بزرگتر از دیگری است)، چرخ های گردان مخصوص زائرین، کاشی های خوش رنگ خیره نماینده، شیرهای چینی با شکوه، تندیس ها و دیوارهایی که با تصاویری از مغول ها، منچوری ها، تبتی ها و چینی ها پرشده، یکی از باشکوه ترین معابد بودایی پکن است. مجسمه شگفت آور 18 متری بودا به شکل تبتی اش با ساتن های زرد، که از چوب ساخته شده است در این مجموعه واقع شده است و علاوه بر این، کلکسیونی از مجسمه های بوداهای تبتی برنزی در این معبد نگهداری می شود، که بیشترشان از سلسله کینگ هستند. متأسفانه عکاسی در درون ساختمان معبد ممنوع است.

رصدخانه باستانی

امروزه این رصدخانه در کنار دیوار شهر مینگ پابرجاست. اصل این رصدخانه به دوره کوبلای خان برمی شود. مانند امپراتورهای مینگ و کینگ، کوبلای خان به ستاره شناسان خود متکی بود و از آن ها می خواست که نقشه های جنگ هایش را براساس حرکت ستارگان طرح ریزی نمایند. رصدخانه حاضر، تنها نمونه به جای مانده از ساختمان های دوره سلسله های جین، یون، مینگ و کینگ است، که ما بین سال های 1437 تا 1446 میلادی، برای آسان کردن کار ستاره شناسان و بعلاوه ناوبری دریایی ساخته شد. در این رصدخانه، نمایشگاه دستاوردها و پیشرفت های ستاره شناسـان چین باستان به چشم می خورد. علاوه بر این رصدخانه باستانی دارای محوطه بسیار زیبایی است که می توان روی نیمکت های آن نفسی تازه نموده و از چشم انداز ها لذت برد. بعلاوه در محوطه رصدخانه، کره بسیار زیبای چند حلقه ای وجود دارد که شاید مربوط به سال 1439 میلادی است. در اطراف این کره، چهار اژدها قرار گرفته که نگهبانان آن هستند.

موزه تاریخ طبیعی پکن

بـر سـر در ورودی ایـن مـوزه مملـو از خزنـدگان، پرتره هایـی از دانشـمندان و مشـاهیر جهـان ماننـد دارویـن و لینـو آویختـه شـده اسـت. بـه هنـگام ورود بـه مـوزه، اسـکلت یک ساوروس از دسـته دایناسـورهایی که ابتدا در چین زندگی می کردنـد و یـک پروتوسـراتپس را می توان دید.

تالار یادبود مائو

مکانی زیارتی و تماشای در اطراف میدان تیانان من است، که تماشاش برای کارگران چینی اجباری است. مائو تسه دونگ در 1976 درگذشت و کمی بعد آرامگاهش در کنار دروازه ژونگوا ساخته شد. هنوز چینی های بسیاری هستند که به هنگام حضور در کنار جسدش به او احترام می گذارند. جلوتر از مجسمه، جسد مومیایی مائو درون تابوتی کریستالی نگهداری می شود و جسدش را با پرچم داس و چکش پوشانده اند. در اتاق های کناری این تالار، دستبندها، سیگارها، مجسمه ها، حلقه ها و دربازکن های مائو وجود دارد. در تاریخ معینی از سال، جسد مائو برای رسیدگی از تابوت بیرون آورده می شود. قسمت شمالی این ساختمان، بنای یادبود قهرمانان مردمی است که در سال 1958،ساخت آن را به انتها رساندند و چشم انداز آن، در روز و شب تماشای است.

دروازه های میدان تیانان من

دروازه دوان؛ بین دروازه صلح آسمانی و دروازه نیم روزی قرارگرفته است. در زمان شورش بوکسورها که به علت ممنوع اعلام شدن و سخت گیری در خصوص مسابقات بوکس ایجاد شد، گنج های این دروازه به وسیله خارجی ها غارت شد. امروزه می توانید تصاویری از شهر قدیم پکن را بر روی دیوارهای این دروازه تماشا کنید. به رنگ دیوارها و سقف نگاه کنید تا از هنر چینی لذت ببرید. دروازه صلح آسمانی؛ یکی از نمادهای ملی چین است. در قرن 15 میلادی ساخته و در قرن 17 بازسازی شده است. این دروازه جزء چهار دروازه اصلی دیوار شاهنشاهی بوده و امروزه حزب های سیاسی از همین جا، رژه ارتش را تماشا می نمایند. این دروازه 5 در و 7 پل دارد، ولی تنها امپراتور حق داشته که از در اصلی مرکزی استفاده کند. دروازه نیم روزی؛ یا دروازه جنوبی شهر ممنوعه، دارای 5 گنبد است که 3 گنبدش، در مرکز دروازه چسبیده به هم هستند.

پارک معبد آسمان

تیان تان (به معنای محراب آسمان)، نمونه بارزی از معماری مینگ بوده و نماد پکن شمرده می شود. در اصل این معبد به عنوان یک صحنه نمایش بسیار بزرگ برای مراسم تشریفاتی که به وسیله امپراتور (پسر خدا) برای به دست آوردن محصول خوب و پاک کردن گناهان مردم انجام می گرفته، به کار برده می شد. از بالای معبد، نمای این پارک دایره شکل است و این طرح از باورهای قدیمی و باستانی چین، مبنی بر اینکه زمین در مرکز واقع شده است و آسمان به دور آن می چرخد، نشأت گرفته است. بنابراین انتهای ضلع شمالی پارک، به شکل یک نیم دایره است که نیمه دیگر آن در انتهای ضلع جنوبی اش است. معبد زمین در شمال و معبد آسمان، در جنوب پکن قرار دارند. مهم ترین جشن سال قبل از شروع اولین روز زمستان -یعنی زمانی که امپراتور و همراهانش، کیانگ من داجی را در سکوت کامل به مقصد گنبد آسمانی شاهنشاهی ترک کردند، برگزار می شد. این تشریفات مذهبی، آینده ملت را رقم می زدند: هرگونه مانعی در مراسم، نشانه شومی و بدبیاری برای ملت به شمار می رفت. این پارک پر است از سروهای قدیمی و هنوز به عنوان مهم ترین مکان برای تجمع های مردمی به شمار میرود.

پارک دیتان

دیتان، قربان گاه سلطنتی برای خدای زمین است، که محبوبیت کمتری نسبت به پارک معبد آسمان دارد؛ اما اگر در نزدیکی معبد لاما هستید، ارزش این را دارد که در دیتان نیز قدمی بزنید. در دیتان، جشن سال نو چینی همواره برپاست. محراب بزرگ پارک، به شکل دایره ای است. در چین، دایره نماد زمین به شمار می رود.

تاتر ژن گی چی

این ساختمان در اصل معبدی قدیمی بوده است و امروزه همین ساختمان چوبی قدیمی، یکی از برترین تئاترهای شهر برای تماشا اپرای پکنی است. این تئاتر به وسیله یک تاجر که علاقه مند به این هنر بود، به صورت خصوصی بازسازی شده است.

میدان تیانانمن

بزرگترین میدان های دنیا، خیلی وقت ها شاهد بزرگترین حوادث دنیا هم بوده اند، تیانانمن با چشمان خود، مرگ دموکراسی را در چین دیده است. البته این یکی ازخصوصیات میدان هاست، که حوادث بزرگ را ببینند و حرفی نزنند. ضمن آن که با فضای بسیار وسیعش، چشم اندازی از آسمان و بادبادک های بچه ها، به شما نشان می دهد که نظیرش را به سختی در جای دیگری در دنیا می توان پیدا کرد. دور میدان، سالن تئاتر بزرگی وجود دارد که معماری آن محدب و پیازی شکل بوده َ و چیزی که در آن جلب توجه می نماید، شیشه های به کار رفته در نمای آن است، که آن را شبیه به یک سفینه نموده. ایراد به حقی که به این ساختمان مدرن می گیرند، عدم تجانس آن با محیط و معماری اطرافش است.

معابد مینگ

این معابد استراحت گاه 13 امپراتور از 16 امپراتور سلسله مینگ هستند. طرح و نقشه این معابد کنفسیوسی است، برخی بسیار آن را می پسندند و خیلی ها هم آن را مثل قبرستان، بی روح می دانند. البته معابد مینگ طبق همان الگوی استاندارد که در ساخت معابد مخصوص امپراتورها به کار می رفته تبعیت نموده اند. یعنی یک دروازه اصلی دارند که راه ورود به محوطه و تالار اصلی است و در کنار آن ، دروازه های کوچک تری وجود دارند که به برج روح، مینگ لو ختم می شوند. پشت برج ِ روح به طور معمول، گورستان واقع شده است.

چانگ لینگ

محل دفن امپراتور یونگل و یکی از بهترین معابد است. دارای تالارهای با شکوه و دروازه کاشی کاری شده زرد رنگ است.

دینگ لینگ

آرامگاه امپراتور وانلی و شامل سردابه های زیرزمینی به هم پیوسته است. تالارهای به هم پیوسته بسیاری نیز دارد.

ژائو لینگ

استراحت گاه سیزدهمین امپراتور مینگ، لنگ کینگ، طرحی ارتودوکسی دارد و برعکس معبدهای شلوغ، دارای حالتی آرام بخش است.

کاخ تابستانی

کاخ تابستانی، یکی از جذاب ترین جاهای شهر است. زمانی کاخ تابستانی، گردشگاه سلطنتی برای دوری از هوای گرم تابستان شهر ممنوعه بود و امروزه زمین های کاخ، معابد، باغ ها، کلاه فرنگی ها، دریاچه ها و راهروهایش مورد هجوم تورهای گردشگری قرار گرفته اند. از این مکان سال ها به عنوان باغ سلطنتی استفاده می شده است و به طور قابل ملاحظه ای در قرن 18 توسط امپراتور سلسله کینگ -کیان لانگ- بزرگتر و تزئینات اش بیشتر شد.

بیش از 100.000 کارگر به کار گرفته شدند تا به دستور این پادشاه ، دریاچه کومینگ واقع در محوطه کاخ تابستانی را گودتر و پهن تر نمایند. از آثار بسیار زیبای این کاخ، پل 17 طاقی آن است که از ساحل شرقی دریاچه تا جزیره جنوب دریاچه کشیده شده است.

سخن پایانی:

پکن شهری است که در آن گذشته و حال در هم تنیده شده‌اند. از شکوه بی‌پایان دیوار بزرگ چین گرفته تا آرامش معابد مینگ، هر نقطه از این شهر شما را به سفری در زمان دعوت می‌کند. آثار تاریخی پکن نه تنها نمایانگر هنر و فرهنگ باستانی این کشور هستند، بلکه داستان‌هایی از پیروزی‌ها، شکست‌ها و آرزوهای مردم چین را بازگو می‌کنند. بازدید از این جاذبه‌ها، فرصتی بی‌نظیر برای درک عمیق‌تر تاریخ بشر و میراث گرانبهای آن است. اگر روزی سفری به پکن داشتید، حتماً زمانی را برای بازدید از این گنجینه‌های تاریخی اختصاص دهید و از تجربه‌ای غنی و به‌یادماندنی لذت ببرید.