سرمایه گذاران نو چین - تور کیش

به گزارش خبرنگاران به نقل از اکونومیست، در ابتدا این تمرین برای تجارت دردناک بوده است. سرکوب شرکت های اینترنتی پیروز حدود 2 تریلیون دلار از ارزش بازار جمعی آن شرکت ها را از بین برده است. در تاریخ 4 آگوست علی بابا غول تجارت الکترونیک اولین کاهش سه ماهه عایدی خود را گزارش کرد.

یک روز پیش از آن، Ant Group شرکت مالی وابسته به آن کاهش سود را نشان داد. جک ما که یکی از بنیانگذاران هر دو شرکت بود ممکن است به زودی کنترل شرکت ها را واگذار کند. دارایی خالص او در دو سال گذشته بیش از 20 میلیارد دلار کاهش یافته است.

سرمایه هوی کا یان بنیانگذار اورگراند یک غول املاک مشکل دار از 40 میلیارد دلار در سال 2020 به 6 میلیارد دلار سقوط نموده است. ماه گذشته کارلوس تاوارس رئیس Stellantis یک شرکت خودروساز پس از ابراز گلایه از دخالت سیاسی فزاینده دولت (چین) در امور از یک پروژه سرمایه گذاری مشترک دولتی و خصوصی چینی خارج شد.

با این وجود، اگر دقیق نگاه کنید تصویر پیچیده تر است. حتی زمانی که بعضی از کسب و کار ها آسیب می بینند بعضی شرکت های دیگر در چین تحت ریاست شی رونق می گیرند.

بر اساس گزارش بلومبرگ شرکت ها در امسال تا به امروز رکورد 58 میلیارد دلاری را در عرضه اولیه عمومی در سرزمین اصلی چین جذب نموده اند در حالی که این رقم در آمریکا تنها 19 میلیارد دلار و در هنگ کنگ 5 میلیارد دلار است.

بر اساس گزارش ها، 1000 شرکت دیگر برای عرضه عمومی سهام صف کشیده اند. گروه تازهی از سرمایه داران نیز در حال ظهور هستند. بر اساس داده های بلومبرگ، ده فرد از ثروتمندترین افراد چین از ابتدای سال 2020 میلادی تا به امروز 167 میلیارد دلار ثروت خالص جمع نموده اند.

در چند هفته گذشته اکونومیست با چند تن از ثروتمندان تازه چینی صحبت نموده است. آنان اظهار داشتند که احساسی توام با خرسندی و خوشحالی دارند.

بخش خصوصی چین در قرن حاضر از یک باریکه آب و جایی دورافتاده به یکی از پویاترین بخش های خصوصی دنیا تبدیل شده است. طبق گزارش موسسه اقتصاد بین الملل پترسون (piie) یک اتاق فکر آمریکایی تا سال 2020 میلادی شرکت های تحت کنترل خصوصی بیش از نیمی از ارزش بازار 100 شرکت بزرگ لیست شده چین را در اختیار داشتند در حالی که یک دهه پیش کم تر از یک دهم سهم آن را در اختیار گرفته بودند.

بخش خصوصی از هر پنج کارگر و کارمند شهری چهار نفر را استخدام می نماید که تقریبا 150 میلیون نفر است و 60 درصد فراوری ناخالص داخلی چین را تشکیل می دهد. سی و دو شرکت از شرکت های خصوصی چینی در رتبه بندی فورچون 500 در زمره بزرگترین شرکت های دنیا از نظر عایدی قرار دارند در حالی که در رتبه بندی سال 2005 میلادی نام هیچ یک از آن شرکت ها در لیست وجود نداشت.

گذار از مائوئیسم به اقتصاد بازار محور طولانی و سخت بوده است. ژنگ چونیینگ که در آن موقع یکی از کارمندان دولت در استان لیائونینگ بود به یاد می آورد که تا سال 1992 میلادی به کارآفرینان با دیده تحقیر نگاه می شد.

با این وجود، چین در خصوص تغییر صحبت می کرد و دنگ شیائوپینگ رهبر بیمار آن به تازگی بر تعهد دولت به اصلاحات مالی تاکید نموده بود. دولت محلی لیائونینگ شروع به تشویق مقام ها و اعضای حزب کمونیست کرد تا شرکت های خود را راه اندازی کنند.

ژنگ با همسر و خواهرش صاحب یک مغازه کوچک شد که پوشاک وارداتی از هنگ کنگ و کفش از اروپا می فروخت. هنگامی که در سال 1996 میلادی به طور ناگهانی مقام های حزبی و دولتی از اداره مشاغل منع شدند او به جای بستن مغازه خود شغل دولتی اش را رها کرد.

او یکی از افرادی بود که تجارت را به بوروکراسی ترجیح داد و ماندن در تجارت را انتخاب کرد. تصمیم او در سال 2002 میلادی زمانی که قانون اساسی حزب اصلاح شد تا به افراد فعال در کسب و کار تجاری اجازه عضویت در حزب داده گردد مورد تایید نهاده شد.

پس از آن، شرکت China Inc توانمند شد. بازرگانان از پنج سال اول رهبری شی در فاصله سال های 2012 تا 2017 میلادی به عنوان دوران اوج کسب و کار خصوصی یاد می کنند. گروه های فناوری مانند علی بابا و تنسنت و مجموعه هایی مانند hna و دالیان واندا به معروفیت دنیای رسیدند.

بنیانگذاران آن برند ها معروفیتی کسب کردند و ثروت های کرزوس مانند (کرزوس پادشاه لیدیه در فاصله 547 تا 595 پیش از میلاد مسیح بود. کرزوس به خاطر ثروت خود بسیار مشهور بود. هرودوت و پاوسانیاس (شاعر یونانی) به حفظ قربانی ها و هدایای وی در معبد دلف (دلفی) اشاراتی دارند.

نام کرزوس به علت ثروت زیاد در فرهنگ یونانی و ایرانی به نامی هم معنا یا مترادف با نام مردی ثروتمند شد. در سال 546 پیش از میلاد مسیح سارد مرکز لیدی به وسیله کوروش فتح شد و کرزوس پادشاه لیدی باخت؛ م.) را انباشتند.

با این وجود، پنج سال پیش شرایط شروع به تغییر کرد. ابتدا سرکوب سریع شرکت های خصوصی صورت گرفت که بعضی از آن شرکت ها متعاقبا از بین رفتند مانند hna و بعضی از شرکت ها مانند Anbang یک شرکت بیمه گر بزرگ ملی شدند. سپس هزاران بانک خصوصی تعطیل شدند.

در دو سال گذشته، نوبت به غول های فناوری رسید که با آنالیز های نظارتی، جریمه ها و قوانین سخت گیرانه تازه در خصوص همه چیز از داده های کاربران گرفته تا رفتار با کارگران و سخت گیری برای پرداخت بدهی ها محدودیت هایی برای فعالیت های شان از سوی دولت اعمال شد. سال گذشته سهم بخش خصوصی از ارزش بازار 100 شرکت بزرگ چین برای اولین بار کاهش یافت.

با این وجود، اگر فراتر از فناوری و دارایی نگاه کنید همه چیز متفاوت به نظر می رسد. بسیاری از شرکت های خصوصی بزرگ نه تنها از تهاجم نظارتی دولتی مصون مانده اند بلکه بزرگ تر هم شده اند.

برای مثال، آنتا (Anta) یک امپراتوری دنیای پوشاک ورزشی ساخته است. باتری های ساخته شده به وسیله catl را می توان در بسیاری از خودرو های برقی دنیای یافت. هم چنین، Zhifei Biological سازنده تست های کووید-19 و آزمایش های دیگر از شهر مرکزی چونگ کینگ به خوبی در لیست فورچون 500 نهاده شده است.

شرکت تحت مدیریت ژنگ به نام جالا (Jala) هم اکنون 8000 کارمند دارد و یکی از بزرگترین فراوری کنندگان داخلی محصولات مراقبت از پوست است. شرکت او به بخش مهمی از یک پارک توسعه لوازم آرایشی به نام بیوتی، ولی اورینتال یا دره زیبایی شرقی تبدیل شده جایی که برند های محلی تشویق شده اند تا آزمایشگاه هایی راه اندازی کنند و دانشمندان را استخدام کنند.

روسای تازه چینی ثروتمندان سابق را کنار می زنند. ثروتمندترین مرد چین اکنون ژونگ شانشان است که مالک برند Nongfu می باشد که آب بطری می فروشد.

بسیاری از سرمایه گذاران با یاری مستقیم مقام های محلی تا حد زیادی به ثروت شخصی خود افزوده اند. در این میان، Muyuan را در نظر بگیرید که به یکی از بزرگترین فراوریکنندگان و پرورش دهندگان خوک در دنیا تبدیل شده است.

حزب کمونیست شهر نانیانگ جایی که این شرکت مستقر است هدف صریح خود را نهاده شدن نام آن شرکت در لیست فورچون 500 معین نموده است. در اواخر سال 2021 میلادی شعبه محلی حزب کمونیست به مقام های محلی اظهار داشت که زمین مورد احتیاج را در اختیار Muyuan قرار داده و برنامه ها و بازرسی های مختلف آن را ساده تر کنند. این شرکت قرار است برای تجهیزات مزرعه یارانه دریافت کند و مهندسان محلی و سایر کارگران باید با شرکت ارتباط داشته باشند.

ثروت کین یینگلین بنیانگذار آن شرکت به 23 میلیارد دلار افزایش یافته است. در خصوص نسل بعدی کارآفرینان شی اخیرا از آنان خواسته که جرات راه اندازی کسب و کار را داشته باشند. پیغام او یکی از حمایت های تزلزل ناپذیر از استارت آپ ها بوده است تا زمانی که آنان بر حوزه هایی که دولت در اولویت قرار داده متمرکز شوند.

این استارت آپ ها در حوزه هایی مانند فراوری پیشرفته، انرژی سبز و محاسبات ابری فعال هستند. دولت مرکزی پکن می خواهد در فاصله سال های 2021 تا 2025 میلادی یک میلیون شرکت کوچک و میانه نوآور ایجاد کند. از این تعداد، 100000 شرکت تخصصی تازه و 10000 شرکت غول کوچک نامیده می شوند.

دولت هم چنان در شرکت های خصوصی سهام مستقیم دارد. با این وجود، چین در حال یافتن راه های تازهی برای نفوذ و راهنمایی بخش خصوصی اغلب به وسیله پارک های صنعتی و سیستمی از شرایط معین شده به وسیله دولت است. شرکت ها آزاد هستند که در پارک ها شرکت نکنند، اما بسیاری از آن شرکت ها مزایای بزرگی برای تبدیل شدن به بخشی از این زیست بوم استعداد، سرمایه و دسترسی به بازار را خواهند یافت. لقب هایی مانند غول کوچک به عنوان تاییدیه و علامتی عمل می کنند که سرمایه باید در کجا جریان داشته باشد.

گو جی بنیانگذار Fourier یک استارت آپ رباتیک می گوید:چنین برچسب هایی برای روابط عمومی خوب نیز ایجاد می گردد. کسب چنین عناوینی دسترسی به مکان هایی مانند دره رباتیک ژانگ جیانگ در شانگ های را آسان می سازد بخشی از یک منطقه توسعه با فناوری پیشرفته بزرگ تر که دارای 150 مرکز تحقیق و توسعه (R&D) بیش از 24000 شرکت و 400000 کارگر است.

دولت محلی مالک و اداره کننده این منطقه است. گو می گوید که شرکت اش در ژانگ جیانگ مستقر است. او اشاره می نماید با استخدام بیش از 600 مهندس و دانشمند در چند سال گذشته توانسته از استعداد های محلی استفاده کند. او می گوید انجام این کار در دره فناوری یا سیلیکون، ولی در امریکا یا دیگر مراکز فناوری دنیای زمان بر و بسیار پر هزینه خواهد بود.

شرکت Fourier پول را از سافت بانک یک گروه سرمایه گذاری فناوری ژاپنی و شرکت آرامکو ونچرز بازوی سرمایه گذاری غول نفتی عربستان سعودی پول مورد احتیاج را جذب نموده است.

هم چنین، این شرکت از حمایت بودجه دولتی چین نیز برخوردار بوده است. سرمایه گذاری های دولتی کوچک تر از سوی سافت بانک اجرا شده اند. با این وجود، این موضوع پیغامی در خصوص منظره آن شرکت به بازار ارسال می کنند این که صندوق های به اصطلاح راهنماییی ای در حال افزایش هستند و بسیاری از آن صندوق ها به وسیله دولت های محلی اداره می شوند.

یک آژانس رتبه بندی فیچ تخمین می زند که سایر نهاد های دولتی حقوق کنترل بر شرکت ها را به طور میانگین در خصوص 50 شرکت خصوصی در سه سال گذشته در هر سال در اختیار گرفته اند. این در حالیست که این رقم در سال 2017 میلادی 6 شرکت و در سال 2018 میلادی 18 شرکت را شامل می شد.

دریافت کنندگان چنین یاری های هنگفتی آن را اولین گام دولت برای ملی کردن شرکت ها نمی دانند. ژو هان یی بنیانگذار شین زایلینگ یک شرکت متخصص در ایمنی آسانسور در عوض آن را به وام بانکی بدون سررسید ثابت تشبیه می نماید که معمولا باعث دخالت دولت در امور نمی گردد.

هدف دولت از ارائه وجوه و طرح هایی مانند غول های کوچک تقویت تحقیق و توسعه و یاری به تربیت استعداد ها است. کریستوفر فونگ از Welkin Capital یک شرکت سهام خصوصی در هنگ کنگ و سرمایه گذار در شین زایلینگ می گوید:اگر یک شرکت خاص با شکست روبرو گردد فناوری و نیروی کار آن می تواند بدون اتلاف زیاد به وسیله دیگران جذب گردد.

کسب و کار های قدیمی تر نیز ترجیح می دهند به پارک های نوآوری تحت حمایت دولت بپیوندند. ژنگ که نه با یاری دولتی و نه با عضویت در حزب کمونیست چین اقدام نموده کار خود را با یک دولت منطقه ای در شانگ های شروع نموده است.

به گفته شرکت تحقیقاتی Enodo Economics همه این موارد نشان می دهند که بخش خصوصی ایده آل مدنظر شی ممکن است چیزی شبیه میتل استند های آلمان به نظر برسد:شرکت های خصوصی گسترده ای که نوآور هستند، مشاغل پرعایدی ایجاد می کنند و کالا های فراوریی با فناوری پیشرفته فراوری می کنند.

بعضی از کارآفرینان می گویند که بوروکراسی در منطقه ها صنعتی با مدیریت حرفه ای کاهش می یابد و دولت کمتر در عملیات آنان دخالت می نماید. با این وجود، دلایلی برای بدبینی در این حوزه وجود دارد.

از نظر عملی، پیگیری رشد با کیفیت بالاتر به وسیله شی در بعضی از بخش های کشور آسان تر از بخش های دیگر است. منطقه ها راه اندازی در شانگ های به خوبی تنظیم شده اند و کارکنان حرفه ای دارند و بعضی از بانکداران سابق وال استریت را استخدام می کنند.

در مقابل، تحلیلگری که اخیرا از یک پارک صنعتی در استان جنوبی هونان بازدید نموده می گوید که این پارک بسیار شبیه هانگژو یک مرکز بزرگ فناوری و مقر علی بابا، اما بدون هیچ گونه نوآوری واقعی ای ساخته شده است.

علاوه بر این، وقتی استارت آپ ها یاری های دولت محلی را جذب می کنند خود را به سرنوشت و منافع مقام های محلی گره می زنند. این موضوع همواره یک خطر بوده است، اما با تشدید مشارکت مقام های محلی در تجارت به یک نگرانی مبرم تر تبدیل می گردد. سال گذشته، دولت محلی آنالیز گسترده ای از دارایی های 25000 مقام و اعضای خانواده آنان را در هانگژو انجام داد. رئیس حزب شهر که گمان می رود با علی بابا ارتباط داشته تحت بازپرسی نهاده شد و از حزب اخراج شد.

منظره شی با چالش اساسی تر دیگری روبرو است. همان طور که گزارش اخیر موسسه درگیری و همکاری دنیای یک اتاق فکر در دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو بیان می نماید ایده در نهایت برای شرکت های خصوصی این است که باقی زنجیره تامین را در اطراف بخش دولتی خوشه بندی و پر کنند.

به عبارت دیگر، به جای رقابت در یک بازار برای مشتریانی که خود تحت فشار های رقابتی هستند انتظار می رود شرکت های خصوصی به طور فزاینده ای به طور مستقیم یا غیرمستقیم به خود دولت رسیدگی کنند. بعضی هنوز ممکن است سعی کنند محصولات و خدمات تازهی را رویا پردازی کنند که برای مخاطبان گسترده ای مجذوب کننده باشد.

با این وجود، اگر کارآفرینان بیش تری داشتن روابط خوب با دولت را راهی مطمئن تر برای پیروزیت کارآفرینی قلمداد کنند بخش خصوصی ممکن است بخشی از پویایی خود را از دست بدهد.

دنگ و جانشینان اش معایب کنترل بیش از حد دولت بر امور مالی را درک کردند. در خصوص سرمایه داران تازه آنان مانند روسای عملگرا در همه جا سازگار خواهند شد تا زمانی که بتوانند پیروز شوند.