عده ای سودجو می خواهند به نام سینمای بدنه اکران آنلاین را زمین بزنند، انتشار غیرقانونی خروج اتفاقی نبود! - تور کیش

داریوش کمک در گفتگو با خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری خبرنگاران با اشاره به این که به تازگی طرح فیلمنامه سریالی با عنوان زندگی زیبا را به سرانجام رسانده است گفت: این اثر را برای پخش در شبکه نمایش خانگی در نظر دارم، احتمال هم دارد که سراغ تلویزیون بروم اما با توجه به سوژه اجتماعی سریال و این که تلویزیون معمولاً در این زمینه ها محافظه کارانه عمل می کند بعید می دانم که تمایلی به ساختن این اثر داشته باشد.

وی درباره اکران آنلاین فیلم ها با توجه به تعطیلی سینما ها نیز گفت: این قالب نمایش فیلم در همه جای دنیا راه اندازی شده و طرفداران زیادی دارد. فوائد زیادی هم برای فیلمسازان و مخاطبان به همراه داشته است.

این کارگردان سینما وتلویزیون افزود: نکته اینجاست که در کشورهای صاحب سینما و پیشرفته، فناوری های جدید متعلق به یک فرد یا گروه نیست و در خدمت منافع جمعی است. وقتی یک فناوری و طرح جدید ظهور می کند، از آنجایی که منافع کلی جامعه را درنظر دارد با استقبال روبرو می شود.

وی افزود: در کشور ما معمولاً برای ورود تکنولوژی های ارتباطی مقاومت هایی صورت می گیرد. از ویدئو و ماهواره و فضای مجازی بگیرید تا اینترنت و حالا هم بسترهای پخش آنلاین. البته مواردی مثل ویدئو و ماهواره که نام بردم، در زمان خودش یکسری استدلال های اخلاقی و اعتقادی هم داشت که فعلاً موضوع بحث من نیست.

کمک مطرح نمود: درباره اکران آنلاین، دیگر این گونه مسائل مطرح نیست؛ مقاومت هایی که صورت می گیرد غالباً به خاطر به خطرافتادن منافع گروهی خاص است. این گروه از تثبیت و رایج شدن اکران آنلاین ضربه می خورند وقتی امکان اکران آنلاین و بلیت فروشی از طریق بسترهای پخش اینترنتی فراهم می شود، تلاش می کنند تا آن طرح ناکام شود.

وی افزود: این افراد اینقدر درک و انسانیت ندارند که بفهمند این یک امکان جدید است که برای اهالی سینما ومخاطبان مزیت های زیادی دارد. اگر هم ایرادی هست، باید آسیب شناسی کرده و به مرور زمان آن ایرادها را رفع کنیم.

کارگردان فیلم سینمایی لیلاج شرح داد: عده ای منفعت طلب و سودجو،توبره شخصی خود را از انحصار و ایجاد محدودیت در اکران سینمایی پر کرده اند و حالا برایشان سنگین است که این انحصار بشکند.

گاهی فیلم هایی در سینمای ایران اکران می شوند که قاب موبایل هم برای تماشای آنها زیادی است چه برسد به پرده سینما!

وی افزود: حالا یک قالب پخش فیلم به وجودآمده به نام اکران آنلاین که مخاطبان زیادی می توانند در همه جای دنیا به صورت قانونی فیلم را ببنید و منافع تهیه کننده و فیلمساز هم تأمین شود. این یعنی عدالت! اما همان گروهی که اشاره کردم، منافعشان با این عدالت همخوانی ندارد. در نتیجه، از این که امثال ابراهیم حاتمی کیا را قربانی کنند ترسی ندارند. چون برای آنها پای سودهای میلیاردی در میان است. دیدید که فیلم خروج را قاچاق کردند تا این امکان به زمین بخورد.

کمک مطرح نمود: شاید سینمای حاتمی کیا سینمای مطلوب من نباشد؛ البته سینمایی هم نیست که من با آن زاویه داشته باشم، اما اقدامی که ایشان انجام داد و خروجی که با فیلم خروج علیه انحصار اکران رقم زد تا اندازه ای ماهیت این افراد منفعت طلب را روشن کرد.

وی اظهار کرد: این که فکر کنیم انتشار غیرقانونی فیلم خروج اتفاقی و مثلاً کار یک جوان نوزده بیست ساله پای اینترنت بوده تا حاتمی کیا و سایر سینماگران را زمین بزند جوک است، شوخی است! حتماً دست های پشت پرده ای هست که نمی خواهد این شیوه اکران در سینمای ایران جان بگیرد.

کارگردان مستند کربلا؛ جغرافیای یک تاریخ گفت: همین تفکرات انحصاری است که سینمای ایران را به این شرایط رسانده و سطح سلیقه تماشگران را تنزل داده است. شاید عده ای هم این استدلال را مطرح کنند که اصل این است که فیلم را در پرده عریض سینما ببنیم و لذت ببریم. بله، من هم قبول دارم، اما چه فیلمی؟! در این چند سال فیلم هایی در سینمای ایران اکران شدند که از حیث شکلی و محتوایی حتی قاب موبایل هم برای تماشای آنها زیادی است چه برسد به پرده سینما!

منفعت طلبان از این که امثال ابراهیم حاتمی کیا را قربانی کنند ترسی ندارند، چون پای سودهای میلیاردی در میان است

وی تأکید کرد: وقتی اکران آنلاین جان بگیرد، رقابت سالم ایجاد می شود. سینماگران خوش فکر انگیزه می گیرند و فیلم های کمدی بی مایه و سرشار از شوخی های جنسی و لودگی به حاشیه می فرایند. فیلم هایی که به غلط اسم خودشان را سینمای بدنه گذاشته اند.

کمک شرح داد: در اواخر دهه هفتاد، فیلمسازان جوانی مثل وحید موسائیان، بیژن میرباقری، علی امینی، علیمحمد قاسمی و... از دانشکده سینما و تئاتر، دانشگاه سوره، انجمن سینمای جوانان و ... فارغ التحصیل شدند و فیلم های کوتاه و مستندهای درجه یک ساختند و بعد سراغ ساختن فیلم های بلند آمدند. در آن زمان همین افرد سودجو بودند که به این جوانان مستعد لقب فیلم سازان جشنواره ای دادند و خودشان را به عنوان سینمای بدنه جا زدند. امروز هم با همین شعار و با دستاویز قراردادن سینمای بدنه، اکران آنلاین را می کوبند و می گویند که این شیوه جدید اکران به نفع سینمای بدنه نیست.

وی افزود: اتفاقاً شما سینمای بدنه نیستید! سینمای بدنه واقعی آن سینمایی است که در اکران آنلاین، عیارش مشخص می شود و تماشاگر تازه می فهمد که فیلم خوب چیست.

این فیلمنامه نویس و کارگردان سینما در ادامه گفت: اتفاق خوب دیگری که می افتد این است که ما هر ساله تعداد زیادی فیلم داریم که در ترافیک اکران می مانند و وقتی هم سازمان سینمایی می خواهد آنها را اکران کند گویا صرفاً از روی رفع تکلیف است؛ همان اتفاقی که برای فیلم لیلاج و بسکمک از فیلم های مستقل افتاد.

سینمای بدنه واقعی آن سینمایی است که در اکران آنلاین، عیارش مشخص می شود و تماشاگر تازه می فهمد که فیلم خوب چیست

کمک اظهار کرد: از سوی دیگر، در سامانه اکران آنلاین شاید حدود هشتاد درصد فروش به تهیه کننده می رسد اما در اکران سینمایی این رقم کمتر از 30 درصد است. معلوم است که فیلمسازی که امکان اکران در اینترنت را داشته باشد، می داند که حداقل به سرمایه اولیه خود می رسد. زودتر فیلمش را تولید و اکران آنلاین می کند و می رود سراغ فیلم های بعدی؛ اما در شیوه سنتی اکران که آقایان به غلط با عنوان سینمای بدنه پُزش را می دهند، 90درصد فیلم ها زمین می خورند و آن 10درصد هم جیب آنها را پر می کند.

وی در سرانجام گفت: اکران آنلاین می تواند به فیلمسازانی که فیلم هایشان زیر آوار سینمای به اصطلاح بدنه مانده است و غبار فراموشی گرفته کمک کند تا آثارشان دیده شود.

4104/