چرا جواد های کابینه را می زنند؟ - تور کیش

ایران در ادامه نوشت: گویی دستوری صادر شده مبنی بر اینکه جواد های کابینه را بزنید. حالا این زدن نه به معنای خاص آن بلکه بدین معنا که دو نقطه قوت یا پررنگ تر کابینه مورد هدف قرار گیرند تا فعالیت های کابینه کمرنگ تر نماید.

اگر به فعالیت های این دو عضو کابینه نگاهی انداخته شود از مقاومت در برابر فیلترینگ، مقاومت در برابر کاهش پهنای باند، مقابله با ستاره مربع ها، مقابله با ارزش افزوده، ثابت نگاه داشتن هزینه اینترنت در شرایطی که تورم 80 درصدی هم در کشور احساس شد، گسترش بی سابقه شبکه ملی اطلاعات و دسترسی به اینترنت پرسرعت برای تمامی روستا های زیر 20 خانوار، دستاورد های بی سابقه برای در مدار قرار دادن ماهواره و آزادسازی داده ها تا فعالیت های بی سابقه در شرکت ملی پست و فراگیری دولت الکترونیک.

از سوی دیگر اگر به کارنامه دیگر جواد کابینه یعنی محمد جواد ظریف بنگریم مذاکرات پیروز برجام و شکستن تابو برای گفت وگوی رودررو با مقامات امریکایی و قدم زدن با وزیر امور خارجه امریکا در حین مذاکرات، استقامت در برابر فشار های خارجی و حفظ عزت ملی، توجه به دیپلماسی اقتصادی، انتخاب های صحیح در شرایط سخت جهانی و همراه کردن افکار عمومی جهان با سیاست های ایران در قبال برجام و انزوای دولت ترامپ در این عرصه گوشه ای از دستاورد های این دو وزیر کابینه است که تیغ تیز نقدها را به سوی این دو نشانه رفته است.

البته این دو جواد وجه تشابه مهم دیگری هم دارند و آن اینکه هردو بشدت به اطلاع رسانی در فضای مجازی و گفتگو با مردم علاقه مندند.

این روز ها در شرایطی که کلیت دولت بیش از هر روز دیگر تحت فشار است بعید به نظر می رسد تا مخالفان دولت و رقبای آن به حرف رئیس دولت توجه کنند و بگذارند دولت در ماه های انتهای خود راحت به فعالیت هایش بپردازد.

این در شرایطی است که اتفاقاً با رو به انتها قرار دریافت دولت فاصله گیری از چهره های تأثیرگذار دولت بیشتر می شود و هرکس در زیر مجموعه ها نیز در تلاش است تا برای خود کلاهی از نمد انتخابات آینده بدوزد و اولین همراه نیز به آخرین تبدیل می شود و دیگر نه تنها اولین همراه نیست بلکه اگر بتواند چوب لای چرخ می کند.

اما چه می توان کرد؟ یا بهتر اگر بگوییم دولت مستقر برای آنکه بتواند در اندک زمان باقیمانده بیشترین خدمت رسانی را به مردم انجام دهد می باید چه راهی را انتخاب کند.

اول آنکه مجموعه دولت و کابینه باید از پرداخت و جواب دادن بیش از حد به تخریب ها خودداری کند.

دوم، باید خواسته های اساسی مردم شناسایی و به آن ها توجه شود. اگر دغدغه مردم گرانی یا افزایش بهای کالا های اساسی است باید دلایل آن به دقت توضیح داده شود. اگر مردم دغدغه واکسن دارند باید به این دغدغه توجه شود و اعضای کابینه بوی ژه وزارت مربوطه پاسخ های درست به مطالبه عمومی بدهند و با کلماتی به دور از شأن یک وزیر پاسخ مطالبات عمومی داده نشود. چنانکه شخص رئیس جمهوری در شدیدترین فشار ها همواره در مقابل مردم با تواضع سخن گفته است. در موضوع مربوط به استفاده از مازوت برای تأمین سوخت نیروگاه ها نیز پاسخ به گونه ای بود که معنای همین است که هست را به ذهن متبادر می کرد. اینگونه مواجهه با مردم نه خواست رئیس دولت است، نه تأثیر مثبتی بر افکار عمومی می گذارد.

سوم آنکه در عرصه بین الملل باید دست ظریف را بازگذاشت. نکته مهم این است که دولت بایدن دولت تازه استقرار یافته است و شاید اولویت های متفاوتی درباره برجام و رفع تحریم ها داشته باشد، اما دولت ایران دیگر فرصت تعارف کردن و انتظار برای اقدام اول را ندارد و شاید هم ترجیح چه در امریکا و چه در برخی نهاد های داخلی این باشد که ادامه مذاکره و رفع تحریم به دولت آینده سپرده شود که بهای سنگینی برای دولت دوازدهم در پی خواهد داشت بنابراین بهتر است حال که برجام دستاورد اصلی این دولت است در فرصت باقیمانده آن را احیا کرد.

دولت روحانی چه بخواهد چه نخواهد در ماه های انتهای نقدها سنگین تر از حال را به خود خواهد دید و وزرای مهمش در تیررس خواهند بود پس بهتر است که به جای ایستادگی در این امواج در آن ها شنا کند.